Οι κλιματολογικές συνθήκες της εύφορης πεδιάδας της Ανδραβίδας, η πείρα των κατοίκων στην εκτροφή αλόγων αλλά κυρίως η αγάπη τους προς αυτά, δημιούργησε από τους αρχαιότατους χρόνους το πιο μεγαλόσωμο κι ένα από τα ωραιότερα ελληνικά άλογα .

Ιστορική ανάδρομη
Στην  Αρχαία Ολυμπία ξεκίνησαν οι ιπποδρομίες και στην Ηλεία ο Ξενοφών συνέγραψε τα εγχειρίδια που αναφέρονται στην ιππολογία. Κατά τη Φραγκοκρατία, όταν η Ανδραβίδα ήταν η πρωτεύουσα του Μωριά, ντόπια άλογα διασταυρώθηκαν με βαριά άλογα των Φράγκων ιπποτών και εν συνεχεία κατά την τουρκοκρατία με άλογα ανατολικού τύπου. Στις αρχές του τελευταίου αιώνα έγιναν αρκετές διασταυρώσεις με αγγλονορμαδικούς επιβήτορες φυλής norius, προελεύσεως Ουγγαρίας, παράγωγα των οποίων προορίζονταν για τις ανάγκες του στρατεύματος. Παρόλες όμως τις επιδράσεις από άλλες φυλές το άλογο της Αραβίδας διατήρησε μορφολογικά χαρακτηριστικά των προγόνων του της αρχαίας εποχής.

Χαρακτηριστικά φυλής Ανδραβίδας
Τα άλογα της φυλής έχουν ύψος 1.50 – 1,60 μέτρα. Η κεφαλή είναι μεγάλη και έχει σχήμα ορθογώνιο, τα αυτιά είναι μεγάλα. Το στήθος είναι ευρύ και βαθύ. Η γραμμή της ράχης είναι ελαφρώς κοίλη. Οι γλουτοί είναι πολύ καλά ανεπτυγμένοι. Τα άκρα είναι σχετικά λεπτά. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο μελάς, ο ορφνός, ο καστανός, ο ξανθός και ο ερυθρόλευκος(άσπρες τρίχες στο σώμα) σε ορφνό ή ξανθό βασικό σχηματισμό. Τα  ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο κεφάλι δεν είναι σπάνια.